We hadden nog iets beloofd!

Vorige week zijn we naar Kelly Tarlton’s geweest! Zoals veel reacties op internet al vertellen is het echt een magisch iets. Vanaf de buitenkant ziet het er eigenlijk totaal niet aantrekkelijk uit. Het leek een beetje op een toiletgebouwdje langs de franse snelweg op een parkeerplaats. Alles is namelijk onder de grond gemaakt. Je loopt als eerste door verschillende delen van verschillende onderzoeksexpedities naar Antarctica heen, waarna je bij een klein restaurantje aankomt. In het eerste stuk is een hut opgebouwd die weergeeft hoe de onderzoekshut op Antarctica eruit ziet. Het is echt bijzonder om te zien met wat voor gereedschap ze dat hebben gedaan in die tijd. Zeker de donkere kamer was erg indrukwekkend, met veel fotos uit de expeditietijd. Na de nagebouwde hut liep je door een ronddraaiend stuk ijs naar de pinguins toe. Ze hebben Gentoo en KeizerPinguins (happy feet!!) en die zijn echt geweldig om te zien! De Gentoos hadden ook kuikens, superschattige kleine bolletjes veren. Na de pinguins kwamen we in een grotere ruimte met een restaurantje en de roggenbaai. Hier was een enorm aquarium met drie short-tail pijlstaartroggen en heel veel vissen (ben de soort even vergeten, maar ze waren wel gaaf). De oudste rog, Phoebe, was al in Kelly Tarlton’s vanaf het ontstaan en is nu 45 jaar oud. Ze had denk ik wel een spanwijdte van 1.80m en is ongeveer 200kg. Hier hebben we lekker even koffie gedronken en gewacht tot het praatje van de verzorger begon. In de tussentijd hebben we in de getijdenpoel-tank zeesterren geaaid (voelde net als schuurpapier), wat echt heel leuk was. Zo’n baan wil Lusanne ook wel, kleine (en niet zo kleine) kindjes enthousiast maken over de wereld om ons heen. Na de roggenbaai kwamen we aan in de hoofdattractie van Kelly Tarlton’s, de haaientunnel. Dit was een grote glazen tunnel in een enorm aquarium (wat eerst een rioleeringsafvoer buis was) die aansloot op Schipbreuk-grot. Door beide aquaria liep een lopende band en dus kon je op je gemak genieten van de vissen. Even voor de geintereseerden, er waren 4 soorten haaien: seven-gill sharks, grey nurse sharks, school sharks en een wobegong haai (googlen, want deze is echt supergaaf!!). Ook waren er nog verschillende roggensoorten te zien, allerlei vissen enzelfs schildpadden. Jullie kunnen je wel voorstellen dat wij wel 5x door de tunnels gegaan zijn. Na de tunnels waren er nog verschillende kleine aquaria met allerlei zeeleven ,van kwallen, tot octopussen, tot zeepaardjes en zelfs een Finding Nemo aquarium met Marvin, Dory, Gill en Bubbles!! =D Lusanne was helemaal happy dus. Al met al was het echt een geweldige dag en we raden het iedereen aan die ooit in Auckland komt.

Na Kelly Tarlton’s reden we richting Mission Bay wat aan de oostkant van Auckland ligt. Een best wel mooi strandje en erg levendig. Er was denk ik een soort bedrijfsfeest want er stond een tentje en er waren van dat zelfde bedrijf een aantal mensen aan het volleyballen. Het zou eigenlijk ook best wel een volleybal vereniging kunnen zijn want ze waren best wel goed! Het was niet zo mooi weer en daardoor toch maar doorgereden. Langzamerhand worden stranden minder bijzonder omdat ze hier zo veel zijn en als je dan vraagt aan mensen wat een leuke bezichteging is dan komen toch wel vaak stranden als eerste suggesties. Gelukkig zijn er ook genoeg andere dingen te doen hier dus vervelen doen we zeker niet. We zijn door gereden naar, even de foto erbij pakken waar het opstaat, Tahuna Torea Reserve. Een ongelofelijk mooie plek. We hadden de auto geparkeerd en lunch meegenomen dus die in het park lekker opgegeten. Zoals Lusanne het altijd zo mooi zegt zat er ook een kiiiiiippp bij ons die toch ook wel zin had in een broodje met salami. Het is geen kip zoals we in Nederland gewend zijn hoor maar een zwart/blauw vogel met een rode snavel en kam. We vergeten constant de naam en daardoor noemen we hem dus maar kip. Na de lunch zijn we doorgelopen in het reserve en dat monde zich uit in een stuk moeras achtig gebied. Echt heel bijzonder dat je naast de bewoonde wereld in een soort moeras komt. Stinken! maar echt heel gaaf. Er vlogen ook heel veel vogels over en na een aantal keren toch wel echt iets heel erg blauws te hebben gezien opperde ik de vraag of het wellicht een ijsvogel was. En na een aantal minuten zagen we inderdaad een ijsvogel voor onze neus rond vliegen die samen met drie andere ijsvogels voedsel aan het zoeken was. Ik moest toch gelijk denken aan Oma die ooit een keer een bronzen ijsvogel had gekregen voor haar verjaardag. Dan mis je elkaar toch wel heel erg op dat moment. Ik heb geprobeerd er een aantal foto’s van te maken maar dat is niet echt iets geworden. Ik had toen namelijk nog maar een 18-105 lens waarmee ik dus te weinig kon inzoomen. Zoals je net las zei ik toen want ik heb drie dagen geleden een nieuwe lens erbij gekocht. Want ik wil toch over 20 jaar terug kijken op een hele mooie beleving en dan niet het gevoel hebben had ik toch maar... Op een doordeweekse avond zijn we een keer naar een ander parkje gegaan, om even een rondje te lopen, en heb daar al hele mooie foto’s geschoten met de lens dus ik ben er, zoals ik dat nog vaak zeg, zeer content mee! Na het moeras stuk hebben we nog geprobeerd om keitje te schieten, geeeeen idee hoe je het noemt, maar een steentje over het water laten te schieten en dat is zeker gelukt! Door Lusanne staat het mooi op film en had ik denk ik een score van 8!

De vakantie is begonnen. Naja, voor lusanne dan want ik moet helaas nog 1 dag werken. Ik snap niet zo goed waarom ze die dag nog doorwerken aangezien de rest van de week vrij is maargoed,dat zou hier wel normaal zijn. Verder is er dinsdag een barbecue bij het bedrijf waar we allebei uitgenodigd zijn. Zoals we eigenlijk gewend zijn vraag ik continue aan Sandra, een collega, of we nog iets mee moeten nemen. Na een aantal keren reageert ze dus eigenlijk er niet meer op en kijkt me aan met een blik van: Nu moet je echt ophouden, alsof je een klein kind bent die in de supermarkt een zakje snoep wil. Echt wel bijzonder, een bedrijfs barbecue in december. Als je dat in Nederland zou voorstellen bij je baas dan lacht hij je denk ik helemaal uit. Is natuurlijk ook wel logisch maar zou toch wel eens een andere dimensie geven aan het gezamelijke laatste avondmaal. Echter is deze barbecue rond 12 uur waardoor we dus waarschijnlijk ’s avonds het echte laatste avondmaal hebben met brood en wijn. Mijn project gaat aardig goed. Ik ben nu druk bezig met het schrijven van het vooronderzoek en langzamerhand wordt het echt al 1 geheel. Zoals iedereen altijd heeft is het aanhikken tot de zomervakantie wel echt een moeilijke periode om de werkdruk hoog te houden. Dat merk je ookwel in het bedrijf. Ik heb deze week ook een GoPro mount gemaakt, waardoor ik nu twee floaters aan twee GoPro’s in een waterkolom kan laten drijven, en die werd gister even gepuntlast voor me maar dan merk je wel dat een aantal collega’s er niet echt op zitten te wachten om dat nog even voor kerst te doen. Ohja, het is bijna kerst.. met zomer vakantie. Toch nog steeds raar.

Afgelopen donderdag waren we beide uitgenodigd om bij een Intern barbecue te komen van mijn baas. We hebben namelijk negen staigiares lopen en sommige hebben nog vrienden die weer bij een ander bedrijf stage lopen maar waarvan Les, mijn baas, goeie vrienden is met de eigenaar. Dus we waren met een vijftien tal jongeren en nog een aantal ouderen. Ik moet dit gewoon even vertellen want ik ben ongelofelijk jaloers. Mijn baas, Les, woont in Whangroparoa, zoiets in iedergeval, aan de kust op, op een berg, met uitzicht, en heeft twee balkons waar we op een daarvan gebarbecued hebben. We hebben echt met open mond de eerste tien minuten alleen maar naar de natuur gekeken en gestaard naar de zee die aan stroomde. Om het beeld te schetsen: Hij woont in een inham aan een van de zijdes. Aan de andere kant waar hij dus op uitkijkt zit Wenderholm, een regional park, waar heel veel vogels leven en blijkbaar een genot is om te wandelen aldus mijn collega’s. Ik denk dat ik maar een foto ervan bijvoeg! De interns en hun aanhang zijn erg leuk. Een aantal uit Nederland en een paar kiwi’s. Op de ene of andere manier klikt het wel goed met ze, denk ook dat dat komt omdat we in het zelfde schuitje zitten en natuurlijk met de zelfde interesses bezig zijn. De barbecue was echt ongelofelijk leuk. Uiteindelijk veelste veel worstjes gegeten die met wat sla, tomaat, ui en een lekker broodjes telkens weer tot een heerlijk broodje worst werd geupgraded. Wat een ongelofelijke gastvrijheid hebben ze hier. Iets wat wij eigenlijk helemaal niet gewend zijn en veel vaker zouden moeten doen. We hadden een aantal flesjes cider meegenomen voor de gastheer ookal had dat niet gehoeven en werden bijna gedwongen deze weer mee te nemen wanneer we terug reden naar huis. Wat een super lieve mensen!

Op de weg terug naar huis werden we door een politieagent aangehouden voor een blaastest. Mijn eerste blaastest! Ik drink nooit als ik moet rijden en mocht dus na tien seconden blazen weer doorrijden. Blijkbaar gebeurd het veel vaker op die plek want dat vertelde de rest toen ik de volgende dag weer op werk was.

Lusanne heeft vannochtend lekker pannekoeken gemaakt met bacon. Alles gaat hier met bacon. Wilt u er nog bacon bij? Nee het valt wel mee, al is het hier wel veel gebruikelijker om er bacon bij te voegen. Laatst waren we bij Carl’s Jr., waar je trouwens echt wel de beste fastfood burgers kunt eten, en hadden daar een bbq-kipburger besteld met bacon en dat bleek wel echt een toevoeging te zijn op de burger. Ook zijn de burgers daar met bruinbrood in plaats van zo’n kleffe witte doorweekte geroosterde McDonald’s broodje die toch wel lekker zijn op z’n tijd. Ook kun je daar je drinken onglimiteerd bijvullen dus al met al, echt wel een top fastfooder.

Na de burger zijn we naar de laaste Hobbit film geweest. Echt super gaaf hoe ze het toch weer verfilmd hebben al moet ik toch zeggen dat ze het wellicht beter allemaal in twee films of in een film hadden moeten proppen. Ik vind dat ze het een klein beetje hebben uitgemolken. Is natuurlijk niet erg want zo verfilm je het boek waarschijnlijk, heb het niet gelezen, toch wat uitgebreider. In de best wel volle zaal zat een Aziatisch persoon naast me en ik denk dat hij uitermate heeft genoten van de film want nadat de voorfilmpjes afgelopen waren hoorde ik tot vijf minuten voor het einde een rust gevende snurk naast me. Je kunt je wel voorstellen dat dat best wel irritant was wanneer er een spanning opgebouwd werd met “doodse” stilte.. Ik denk dat ik daardoor de film ook iets anders bekeken heb. Al met al een mooie film en zeker een aanrader!
Morgen wellicht weer naar Goat Island maar dat ligt een beetje aan het weer anders gaan we waarschijnlijk naar het War Memorial Museum dat blijkbaar gratis is voor Aucklanders.