Inhaalblogje 1.3: Mama is hier!! En Rangitoto, Pon

Mama is hier!! Ja ja, mama is al 3 dagen bij ons in Auckland! Het is wel even wennen om opeens niet meer met z’n 2en te zijn, maar wat leuk dat ze er eindelijk is. Ze heeft enorm veel verhalen en foto’s (thuisfront, wees gewaarschuwd) van haar reis over het Zuidereiland en een deel van het Noordereiland en wil hier alles over vertellen. Volgens mij heeft ze het echt enorm naar haar zin gehad. De eerste twee dagen dat ze hier was is ze met ons mee geweest naar onze duikcursus (dus naar Meer Pupuke en Matheson Bay) en volgens mij was dat ook wel even lekker rustig voor haar, zeker naar 2 weken veel gezien en veel kilometers gemaakt te hebben.

Rangitoto is het jongste eiland in de Hauruki Gulf en is ongeveer 600 jaar geleden ontstaan door een vulkaanuitbarsting. Het ligt naast Motutapu Island, het oudste eiland in de golf, heeft het grootste Pohutukawa bos in Nieuw-Zeeland en bevat een aantal oude bachs, oftewel huisjes van de eerste kolonisten. Hier hebben wij onze eerste vrije dag na het duiken doorgebracht. Via de ferry vanuit Auckland kwamen we aan in de haven van Rangitoto, waar we een van de bachs zijn binnengelopen. Wat gaaf om te zien hoe de mensen hier zo lang geleden leefden, moet een zwaar leven zijn geweest. We hadden bedacht om via d westkant van het eiland naar de top te lopen, daar te lunchen, en dan weer richting haven te gaan zodat we op tijd bij de ferry zouden zijn. Ik wilde vooral graag langs de westkust, want hier zat een grote zeemeeuwen kolonie die ik erg graag wilde zien. Zo gezegd, zo gedaan. Maar mijn god, wat was het warm! Het hele eiland bestaat uit lava-gesteente wat zwart was. En zwart gesteente in de zon wordt warm, erg warm! Het is dus niet nodig te zeggen dat de wandeling ons iets zwaarder viel dan verwacht en dat ik (en volgens mij we allemaal wel) erg blij waren met de ruim 4liter drinken die we bij ons hadden. Er is namelijk geen zoet waterbron op het eiland, oftewel geen drinkwater. Toen we uiteindelijk bij de top uitgekomen waren moet ik zeggen dat het uitzicht het toch echt wel waard was, ookal was het een flinke klim (zo’n 3 uur door de warmte ploegen). Na een heerlijke lunch en veelvuldig foto’s gemaakt te hebben gingen we via de directe route naar beneden. Wat een goede beslissing! Deze route liep namelijk door het bos, en was dus veel minder warm, een welkome verkoeling. We hebben onderweg nog een aantal lavagrotten bekeken, ik heb in de bosjes geplast en we hebben een enorme spin gespot. We waren op tijd voor de ferry, konden nog even genieten van de schaduw en zijn toen moe maar voldaan terug naar huis gewandeld.

De dag daarop, zo hadden we besloten, zou een ontspannen dagje worden. We zijn naar Ponsonby gegaan, een soort overdekte markt/eettentjes/winkels-locatie. Superschattig en echt een aanrader! Hier hebben we lekker koffie gedronken en enorm gelachen (foto’s staan al op facebook). Na Ponsonby zijn we naar Mt Eden gereden, waar we geluncht hebben, mama en ik hebben even lekker een dutje gedaan in het lange gras en genoten van het uitzicht. Mt Eden is een non-actieve vulkaan en de krater hiervan is bestempelt tot heilig gebied, oftewel je mag hier niet lopen. We zagen een man toch de krater in lopen, ondanks veel geroep van toeschouwers, en toen we hem later tegen kwamen op het pad hebben we toch even duidelijk gemaakt dat de krater niet betreden mag worden. Hij gaf een smoes dat hij vroeger hier ook altijd kwam en dat je toen wel in de krater mocht en dat hij de bordjes niet gezien had. Of zo iets. We zijn doorgelopen, maar wat een rotsmoes! Iedereen die vanaf de parkeerplaats komt, moet langs die borden en veel mensen waren naar hem aan het roepen dat hij de krater uit moest. Maarja, we hebben er iets van gezegd en meer konden we ook niet doen.

Na Mt Eden zijn we naar huis gereden, hebben we lekker wat gegeten en alle spullen gepakt voor de oud&nieuw viering! Voor oud&nieuw zijn we naar Mt Victoria in Devonport gereden, vanwaar je over Auckland kan uitkijken en een prachtig uitzicht hebt op de Skytower. Gideon had zijn camera en de GoPro mee en was druk bezig dit op te zetten. Al snel begon het aftellen en was het nieuwe jaar officieel begonnen. Vanaf de Skytower werd een vuurwerk show gegeven, maar naast deze show was de hoeveelheid vuurwerk schaars. Toch een beetje jammer als je dat Nederlandse geweld gewent bent. Met een glaasje alcoholvrije champagne luidde wij 2015 in. Op dat moment voelde ik me erg dankbaar dat ik hier in het prachtige Nieuw-Zeeland mag zijn, met de man van wie ik hou (zo, even lekker klef). Dat ik al deze prachtige avonturen mag beleven en dat ik een thuis heb vol liefhebbende familie en vrienden om naar terug te keren. Ik wil jullie allemaal bedanken voor een prachtig 2014, ik hou van jullie. En ik hoop dat 2015 ons allen al het moois biedt dat we zoeken en verdienen. Op naar het volgende jaar vol avontuur!



ps: 1 januari was uitslapen, boodschappen doen voor de aankomende kampeertrip, een snel tochtje over One tree hill en alles inpakken voor het kamperen ;)