Inhaalblogje 1.1: Kerstmis in de zon
Door: Lusanne (en Gideon, een beetje)
Blijf op de hoogte en volg Gideon
01 Januari 2015 | Nieuw Zeeland, Coromandel
Potjandikkie! We zijn hier veel te druk om nog goed een blog bij te houden. Luxeprobleem! Dus nu maar even flink inhalen en vertellen over onze avonturen (en zoals deze titel al aangeeft, er volgen nog meer inhaalblogjes!).
Ik wil ten eerste mijn lieve Gideon bedanken voor het prachtige kerstcadeau, wat speciaal al die kerstwensen en die leuke filmpjes. Iedereen enorm bedankt voor al jullie filmpjes!! Ik hou enorm veel van jullie en mis jullie echt. De boodschappen deden me enorm veel goed, ik heb gehuild, enorm gelachen en genoten van de muzikale kustwerken. Oprecht bedankt!
Na de kerstfilmpjes (die ik de avond van de 23e al te zien kreeg omdat we de 24e vertrokken) zijn we, met een volgepakte Rosie (onze auto) naar Coromandel gereden, een schiereiland bij Auckland in de buurt. Hier hebben we een camping geboekt voor de 24e tot de 26e, dus de hele kerstmis periode, bij de Department of Conservation (DOC). Een DOC camping is eigenlijk een hele simpele camping, vaak gelegen in prachtig natuurgebied. En deze was daar geen uitzondering op. De camping bestond uit een receptiegebouw en de tenten-veldjes. Voor ieder veldje was er een kraan met water (eerst koken voordat je het kan drinken), een douche met alleen koud water en een outhouse, oftewel een groot gat in de grond met een wc-hokje erboven. Lekker back to basic dus. We hebben een tentje kunnen lenen van een collega van Gideon en met een slaapzak en luchtbed er in ging dat hartstikke mooi. Ons heerlijke kerstavond-diner (bacon met noodles en lime-chili saus) hebben we klaar gemaakt op een klein gasbrandertje. Het was echt heerlijk kamperen en enorm genieten. De eerste avond zijn we ook nog op ontdekkingstocht gegaan, er was namelijk een korte wandeltocht naar te top van de heuvel naast de camping waar je een prachtig uitzicht zou moeten hebben. Uitzicht viel tegen vanaf de uitkijkplaats, maar de wandeling was leuk en halverwege de tocht was er een veel mooier uitzicht te zien van de zee, duinen en de camping. Ohja, we hebben dus bij de zee gekampeerd, in Waikawau. We zijn daarna nog even naar het strand gelopen, waar we soort van vast kwamen te zitten vanwege het hoogtij, en hebben druk naar krekels, spinnen, gekko’s en andere beestjes gezocht. Helaas was onze zoektocht niet heel succesvol, naast een dikke krekel en een spinnennest was het enige beestje dat ik zag Gideon, met zijn veel te felle hoofdlampje op. De avond hebben we samen tandenpoetsend afgesloten en toen zijn we de tent maar in gedoken. Deze was toch wel echt erg klein (Gideon kon z’n benen niet strekken) en omdat het raam nog open was had ik het enorm koud (waardoor ik praktisch boven op Gideon ben gaan slapen om zijn lichaamswarmte te stelen), dus we hebben niet echt geweldig geslapen. Maarja, de volgende dag was eerste kerstdag en we waren vastbesloten om er een mooie dag van te maken!
Eerste kerstdag begon helaas koud en nat, het had een beetje geregend en de hele tent zat onder de dauw. Maar dat mocht de pret niet drukken en na een heerlijk vers gezet bakje koffie en broodje met nutella (ontbijten in de achterbak van de auto is echt wel leuk!) hebben we de korte broek aangetrokken en gingen we op weg naar Whitianga (spreek je uit als Fitianga, echt waar). Whitianga was ons aangeraden als prachtig stadje met een prachtig strand. Nou wil ik niet enorm verwend klinken, maar het strand was mooi, niet prachtig en het waaide enorm hard! We zijn even het stadje ingereden op zoek naar brunch (uiteindelijk een pasteitje gegeten, die bij Gideon niet zo goed viel) maar daarna hebben we besloten dat we het strand achter ons zouden laten en zijn we op weg gegaan naar Shakespeare reserve. Met de wandelschoenen aan sprongen we op de ferry (oke, dat is wel heel enthousiast. We liepen gewoon de loopplank af) en staken we de haven over richting Shakespeare Reserve and Cliffs. Het was even een wandeltochtje, maar wel een mooie, en na een stukje klimmen kwamen we op een uitkijkpunt waar je de gehele baai kon overzien. Heel erg mooi! Er was ook veel informatie gegeven over de eerste Europeanen in het gebied en Captain Cook (ontdekker van Nieuw-Zeeland of zo iets) en er werd aangegeven welke eilanden je in alle richtingen kon zien. Echt een aanrader! Op de weg naar beneden hebben we weer actief naar beestjes gespeurd maar helaas weer niets gezien (op een aantal veel voorkomende vogels na dan). Ons 1e kerstdagmaaltje was een heerlijke camping-pastaprut, met bacon! Jummie.
Oh, ik moet echt even over de tocht van en naar de camping vertellen. Coromandel bestaat namelijk uit een aantal bergachtige gebieden en de wegen gaan hier natuurlijk gewoon door heen. Op zich niet zo erg, zo lang de wegen nog geasfalteerd zijn (ook al zijn ze soms wel erg smal en hield ik hier en daar m’n adem in). Maar zodra de steile en smalle bergweggetjes ook nog eens uit gravel bestaan, dan wordt het toch spannend! Gelukkig heeft Gideon goed en veilig gereden en heeft onze auto het goed volgehouden, maar het was wel spannend. De locals rijden dan ook nog eens minstens 10 km/h harder over deze wegen, of het nou met een auto, 4x4, camper of aanhanger met boot is, dus we hebben onze ogen uitgekeken.
Tweede kerstdag (oftewel Boxing day, zoals men het hier noemt) zijn we naar Hahei beach gereden. We hadden het plan om gewoon rustig door Coromandel Town te rijden en dan te stoppen in een stadje als het ons leuk leek. Dus nadat we de auto hadden ingepakt en de mensen bij de receptie doeg hadden gezegd, gingen we op weg over de steile bergweggetjes, vol racende locals en opvliegende gravelsteentjes. In Coromandel Town hebben we even rondgelopen en lekker ontbeten. Dit stadje is klein maar erg leuk en lijkt een beetje op de stadjes uit het wilde westen. We zagen hier al meerdere lifters lopen en toen wij verder wilden rijden liepen er ook 2 meiden langs de weg te liften. We zijn gestopt en vroegen de dames waar ze heen moesten. Ze waren op weg naar Whitianga en aangezien wij toch die kant op reden hebben we ze mee genomen. De meiden kwamen uit Berlijn, Lea en Monica (denken we), waren 18 jaar en gingen liftend door Nieuw-Zeeland. We hebben ervaring uitgewisseld en ze aangeraden naar Shakespear Cliffs te gaan, omdat we zelf erg genoten hadden van het uitzicht daar. Ongeveer 45 minuten later waren we in Whitianga en namen we weer afscheid. Goede daad voor de dag ook weer gedaan, hihi. Nee, het was echt wel leuk en het waren 2 aardige, beleefde meiden.
Oke, Gideon wordt erg chagrijnig als ik dit niet vertel, maar het past niet helemaal in mijn verhaaltje hierboven dus ik doe het maar even zo. Op de eerste dag hebben we 2 prachtige Australasian Harriers gezien, soort van buizerds, die om een prooi in de berm vochten. Gelijk natuurlijk de auto langs de kant gezet, Gideon de camera erbij, maar helaas had hij de verkeerde lens erop zitten! Potjandikkie! Na voorzichtig de auto uitgestapt te zijn, ging Gideon de lens wisselen, maar de Harrier had hem door en vloog weg. Ook zijn competitie vertrouwde die bebaarde man bij de rode auto ook niet echt en bleef weg. Nu zijn wij beiden gek van roofvogels en wilde Gideon echt de foto maken, dus bleven we geduldig langs de kant van de weg wachten. En ja hoor, de harriers kwamen terug! Met de camera in de aanslag zat Gideon in de auto klaar, toen bleek dat zijn geheugenkaartje in de camera vol was. Verdorie! Hij heeft deze snel verwisseld (waardoor de vogels weer wegvlogen) en is daarna naast de auto gaan zitten wachten. We hebben lang gewacht, maar helaas kwamen de harriers niet meer terug. Dus geen geweldige foto van vogel met prooi. Toch was het wachten het meer dan waard, deze prachtige vogels op maar 5m afstand zien, vechtend om een verse prooi, dat was echt geweldig! We zijn nog even gaan kijken waar ze nou om aan het vechten waren en er lag een konijn (half open, ingewanden eruit, jummie jummie) langs de weg.
Die eerste kerstdag heeft Gideon mij ook nog een stukje auto laten rijden, eerst om de auto weg te zetten in de hoop dat de vogels terug zouden komen, maar later ook om mij een beetje te leren auto rijden. Ik vond het erg spannend en het ging best goed (totdat we bij de bocht het campingveldje op aankwamen, toen hield ik er mee op. Nope, dat doe ik niet!).
Al met al hebben we dus enorm genoten van onze kerst hier in Nieuw-Zeeland, in de zon, met zo’n 25°C (ja, nog steeds raar). Iedereen nogmaals bedankt voor de geweldig kerstwensen!
hugs and kisses
Ik wil ten eerste mijn lieve Gideon bedanken voor het prachtige kerstcadeau, wat speciaal al die kerstwensen en die leuke filmpjes. Iedereen enorm bedankt voor al jullie filmpjes!! Ik hou enorm veel van jullie en mis jullie echt. De boodschappen deden me enorm veel goed, ik heb gehuild, enorm gelachen en genoten van de muzikale kustwerken. Oprecht bedankt!
Na de kerstfilmpjes (die ik de avond van de 23e al te zien kreeg omdat we de 24e vertrokken) zijn we, met een volgepakte Rosie (onze auto) naar Coromandel gereden, een schiereiland bij Auckland in de buurt. Hier hebben we een camping geboekt voor de 24e tot de 26e, dus de hele kerstmis periode, bij de Department of Conservation (DOC). Een DOC camping is eigenlijk een hele simpele camping, vaak gelegen in prachtig natuurgebied. En deze was daar geen uitzondering op. De camping bestond uit een receptiegebouw en de tenten-veldjes. Voor ieder veldje was er een kraan met water (eerst koken voordat je het kan drinken), een douche met alleen koud water en een outhouse, oftewel een groot gat in de grond met een wc-hokje erboven. Lekker back to basic dus. We hebben een tentje kunnen lenen van een collega van Gideon en met een slaapzak en luchtbed er in ging dat hartstikke mooi. Ons heerlijke kerstavond-diner (bacon met noodles en lime-chili saus) hebben we klaar gemaakt op een klein gasbrandertje. Het was echt heerlijk kamperen en enorm genieten. De eerste avond zijn we ook nog op ontdekkingstocht gegaan, er was namelijk een korte wandeltocht naar te top van de heuvel naast de camping waar je een prachtig uitzicht zou moeten hebben. Uitzicht viel tegen vanaf de uitkijkplaats, maar de wandeling was leuk en halverwege de tocht was er een veel mooier uitzicht te zien van de zee, duinen en de camping. Ohja, we hebben dus bij de zee gekampeerd, in Waikawau. We zijn daarna nog even naar het strand gelopen, waar we soort van vast kwamen te zitten vanwege het hoogtij, en hebben druk naar krekels, spinnen, gekko’s en andere beestjes gezocht. Helaas was onze zoektocht niet heel succesvol, naast een dikke krekel en een spinnennest was het enige beestje dat ik zag Gideon, met zijn veel te felle hoofdlampje op. De avond hebben we samen tandenpoetsend afgesloten en toen zijn we de tent maar in gedoken. Deze was toch wel echt erg klein (Gideon kon z’n benen niet strekken) en omdat het raam nog open was had ik het enorm koud (waardoor ik praktisch boven op Gideon ben gaan slapen om zijn lichaamswarmte te stelen), dus we hebben niet echt geweldig geslapen. Maarja, de volgende dag was eerste kerstdag en we waren vastbesloten om er een mooie dag van te maken!
Eerste kerstdag begon helaas koud en nat, het had een beetje geregend en de hele tent zat onder de dauw. Maar dat mocht de pret niet drukken en na een heerlijk vers gezet bakje koffie en broodje met nutella (ontbijten in de achterbak van de auto is echt wel leuk!) hebben we de korte broek aangetrokken en gingen we op weg naar Whitianga (spreek je uit als Fitianga, echt waar). Whitianga was ons aangeraden als prachtig stadje met een prachtig strand. Nou wil ik niet enorm verwend klinken, maar het strand was mooi, niet prachtig en het waaide enorm hard! We zijn even het stadje ingereden op zoek naar brunch (uiteindelijk een pasteitje gegeten, die bij Gideon niet zo goed viel) maar daarna hebben we besloten dat we het strand achter ons zouden laten en zijn we op weg gegaan naar Shakespeare reserve. Met de wandelschoenen aan sprongen we op de ferry (oke, dat is wel heel enthousiast. We liepen gewoon de loopplank af) en staken we de haven over richting Shakespeare Reserve and Cliffs. Het was even een wandeltochtje, maar wel een mooie, en na een stukje klimmen kwamen we op een uitkijkpunt waar je de gehele baai kon overzien. Heel erg mooi! Er was ook veel informatie gegeven over de eerste Europeanen in het gebied en Captain Cook (ontdekker van Nieuw-Zeeland of zo iets) en er werd aangegeven welke eilanden je in alle richtingen kon zien. Echt een aanrader! Op de weg naar beneden hebben we weer actief naar beestjes gespeurd maar helaas weer niets gezien (op een aantal veel voorkomende vogels na dan). Ons 1e kerstdagmaaltje was een heerlijke camping-pastaprut, met bacon! Jummie.
Oh, ik moet echt even over de tocht van en naar de camping vertellen. Coromandel bestaat namelijk uit een aantal bergachtige gebieden en de wegen gaan hier natuurlijk gewoon door heen. Op zich niet zo erg, zo lang de wegen nog geasfalteerd zijn (ook al zijn ze soms wel erg smal en hield ik hier en daar m’n adem in). Maar zodra de steile en smalle bergweggetjes ook nog eens uit gravel bestaan, dan wordt het toch spannend! Gelukkig heeft Gideon goed en veilig gereden en heeft onze auto het goed volgehouden, maar het was wel spannend. De locals rijden dan ook nog eens minstens 10 km/h harder over deze wegen, of het nou met een auto, 4x4, camper of aanhanger met boot is, dus we hebben onze ogen uitgekeken.
Tweede kerstdag (oftewel Boxing day, zoals men het hier noemt) zijn we naar Hahei beach gereden. We hadden het plan om gewoon rustig door Coromandel Town te rijden en dan te stoppen in een stadje als het ons leuk leek. Dus nadat we de auto hadden ingepakt en de mensen bij de receptie doeg hadden gezegd, gingen we op weg over de steile bergweggetjes, vol racende locals en opvliegende gravelsteentjes. In Coromandel Town hebben we even rondgelopen en lekker ontbeten. Dit stadje is klein maar erg leuk en lijkt een beetje op de stadjes uit het wilde westen. We zagen hier al meerdere lifters lopen en toen wij verder wilden rijden liepen er ook 2 meiden langs de weg te liften. We zijn gestopt en vroegen de dames waar ze heen moesten. Ze waren op weg naar Whitianga en aangezien wij toch die kant op reden hebben we ze mee genomen. De meiden kwamen uit Berlijn, Lea en Monica (denken we), waren 18 jaar en gingen liftend door Nieuw-Zeeland. We hebben ervaring uitgewisseld en ze aangeraden naar Shakespear Cliffs te gaan, omdat we zelf erg genoten hadden van het uitzicht daar. Ongeveer 45 minuten later waren we in Whitianga en namen we weer afscheid. Goede daad voor de dag ook weer gedaan, hihi. Nee, het was echt wel leuk en het waren 2 aardige, beleefde meiden.
Oke, Gideon wordt erg chagrijnig als ik dit niet vertel, maar het past niet helemaal in mijn verhaaltje hierboven dus ik doe het maar even zo. Op de eerste dag hebben we 2 prachtige Australasian Harriers gezien, soort van buizerds, die om een prooi in de berm vochten. Gelijk natuurlijk de auto langs de kant gezet, Gideon de camera erbij, maar helaas had hij de verkeerde lens erop zitten! Potjandikkie! Na voorzichtig de auto uitgestapt te zijn, ging Gideon de lens wisselen, maar de Harrier had hem door en vloog weg. Ook zijn competitie vertrouwde die bebaarde man bij de rode auto ook niet echt en bleef weg. Nu zijn wij beiden gek van roofvogels en wilde Gideon echt de foto maken, dus bleven we geduldig langs de kant van de weg wachten. En ja hoor, de harriers kwamen terug! Met de camera in de aanslag zat Gideon in de auto klaar, toen bleek dat zijn geheugenkaartje in de camera vol was. Verdorie! Hij heeft deze snel verwisseld (waardoor de vogels weer wegvlogen) en is daarna naast de auto gaan zitten wachten. We hebben lang gewacht, maar helaas kwamen de harriers niet meer terug. Dus geen geweldige foto van vogel met prooi. Toch was het wachten het meer dan waard, deze prachtige vogels op maar 5m afstand zien, vechtend om een verse prooi, dat was echt geweldig! We zijn nog even gaan kijken waar ze nou om aan het vechten waren en er lag een konijn (half open, ingewanden eruit, jummie jummie) langs de weg.
Die eerste kerstdag heeft Gideon mij ook nog een stukje auto laten rijden, eerst om de auto weg te zetten in de hoop dat de vogels terug zouden komen, maar later ook om mij een beetje te leren auto rijden. Ik vond het erg spannend en het ging best goed (totdat we bij de bocht het campingveldje op aankwamen, toen hield ik er mee op. Nope, dat doe ik niet!).
Al met al hebben we dus enorm genoten van onze kerst hier in Nieuw-Zeeland, in de zon, met zo’n 25°C (ja, nog steeds raar). Iedereen nogmaals bedankt voor de geweldig kerstwensen!
hugs and kisses
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
